اون كه هر چی ابر دنياس

خونه داره تو چشاش
اون كه ناچاره بخنده
اما گريه ست خنده هاش
اون كه تو شهرش غريبه با يه عالم آشنا
هيچ كدوم باور نكردند غربت تلخ صداش
اون منم، اون منم، اون منم
بغضمو تو گلوم مي شكنم

ديروز من مثل امروز مثل فرداس
هر روز دستام سردو تنهاس
ديروز، امروز، فردا
خيلي سخته اين تنهايي بي فردايي
تنها موندن تنها خوندن
تنها، تنها، تنها

اون كه خيلي قصه داره رو لبهاي بي صداش
مونده فريادش تو سينه در نمي ياد از لباش
قد يه دنيا كتابه با يه عالم گفتني
هر كدوم از قصه هاشو هر كدوم از غصه هاش
اون منم، اون منم، اون منم
بغضمو تو گلوم می شكنم